psychology of age

വയസ്സ് നാൽപ്പതു കടന്നാൽപ്പിന്നെ ലൈഫിന്റെ നല്ലകാലമൊക്കെ കൊഴിഞ്ഞു എന്നു കരുതുന്നോർ അനവധിയുണ്ട്. എന്നാൽ അങ്ങനെയല്ല, നാല്പത് വയതിനിലാണ് ശരിക്കും ജീവിതം തുടങ്ങുന്നത് എന്നാണ് എറിക് എറിക്‌സൺ എന്ന ചങ്ങായി പറയുന്നത്.

മൂപ്പർ ആരാണെന്നറിയോ ? മണിച്ചിത്രത്താഴിലെ സണ്ണിയെപ്പോലെ പത്തുതലയുള്ള ഒരു രാവണൻ സൈക്കോളജിസ്റ്റ്. ബോധമനസ്സിന്റെ വികാസമാണ് വ്യക്തിത്വം നിർണയിക്കുന്നത് എന്ന (Ego Psychology) ആശയവുമായി വന്ന് മനഃശാസ്ത്ര മേഖലയിൽ പുത്തൻ പാത വെട്ടിത്തുറന്നയാൾ. മികച്ച ഒരെഴുത്തുകാരൻ കൂടിയായ ഈ ഫ്രഞ്ച് മനഃശാസ്ത്രജ്ഞന് ഒരു ചെറിയ ഇന്ത്യൻ ബന്ധം കൂടിയുണ്ട്. Gandhi's Truth എന്ന പുലിസ്റ്റർ പുരസ്കാരം നേടിയ പുസ്തകത്തിന്റെ രചയിതാവ് കൂടിയാണദ്ദേഹം.

ഇദ്ദേഹമാണ് പറയുന്നത് ജീവിതത്തിന്റെ ബെസ്റ്റ് ടൈം നാൽപ്പതു മുതലാണെന്ന്. എങ്ങനെയെന്നല്ലേ, പറയാം.

ജീവിതത്തെ എട്ടു ഘട്ടങ്ങളായി അദ്ദേഹം തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒന്നര വയസ്സുവരെ, ഒന്നര മുതൽ മൂന്ന് വരെ, മൂന്ന് തൊട്ട് ആറ്, ആറ് തൊട്ട് പന്ത്രണ്ട് പിന്നെ ടീനേജ് ഇത്രയുമാണ് ഒരു വ്യക്തി പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നത് വരെയുള്ള ഘട്ടങ്ങൾ. ഇവയോരോന്നിലും വ്യത്യസ്തമായ രീതികളിലായിരിക്കും കുട്ടികൾ പെരുമാറുക. അതിന്റെ കാരണങ്ങളൊക്ക നല്ലവണ്ണം വിശദീകരിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട് ഈ മഹാൻ. ഈ പ്രായത്തിലുള്ള കുട്ട്യോളുള്ള അച്ഛനമ്മമാരൊക്കെ സമയം കണ്ടെത്തി ഇതു വായിച്ചു പഠിച്ചാൽ (യുട്യൂബിൽ വീഡിയോകളും കിട്ടും) മക്കളെക്കുറിച്ചുള്ള ടെൻഷനൊട്ടു കുറഞ്ഞു കിട്ടും.

ഇരുപതു മുതൽ നാൽപ്പതു വരെയാണ് ആറാം ഘട്ടം. ഇതിനെ early adulthood എന്നദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. കൗമാരപ്രായത്തിലെ അബദ്ധജടില ധാരണകളും വീരാരാധനകളും ഉണ്ടാക്കി വച്ച സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ നിന്നും യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തിലേക്ക് സമൂഹവുമായുള്ള ഇടപഴകലുകളിൽക്കൂടിയുള്ള ഒരു യാത്ര. സൗഹൃദങ്ങളും പ്രണയവുമായിരിക്കും ഈ യാത്രയിൽ സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഒരുപോലെ തേടുന്നത്. ധൃഢവും സംതൃപ്തവുമായ ഒരു ബന്ധം കണ്ടെത്തുംവരെ ഈ അന്വേഷണം തുടരുന്നു. അൽപ്പമൊന്നു ശാസ്ത്രീയമായിപ്പറഞ്ഞാൽ emotional stability നേടാൻ വേണ്ടിയുള്ള കാട്ടിക്കൂട്ടലുകളാണ് ഈ ഇരുപതു വർഷത്തോളം ഒരു വ്യക്തി നടത്തുക.

നാൽപ്പതിൽ തുടങ്ങി അറുപതിൽ അവസാനിക്കുന്ന ഏഴാം ഘട്ടമാണ് ഒരാളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം. ഈ ഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കം ഒരു വഴിത്തിരിവ് കൂടിയാണ്. ഇതുവരെയുള്ള അനുഭവങ്ങളെ വിലയിരുത്തി ചിലർ കൂടുതൽ ക്രിയാത്മകരാകുന്നു. വ്യക്തവും പ്രായോഗികവുമായ ജീവിതലക്ഷ്യങ്ങൾ കണ്ടെത്തി അതിനു വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. പഴയ കഴിവുകൾ പൊടിതട്ടിയെടുക്കുന്നു. പൊതുവെ ഇക്കൂട്ടർക്ക് ഒരു caring മനോഭാവം കൈവരുന്നു.

എന്നാൽ മറ്റു ചിലർ ഒരു നിഷ്ക്രിയാവസ്ഥയിലാണ് എത്തിപ്പെടുക. ജീവിതത്തിൽ ഇനി കാര്യമായിട്ടൊന്നും ചെയ്യാനില്ല എന്ന് മുൻകാലാനുഭവങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ അവർ വിധിയെഴുതുന്നു. ഇക്കൂട്ടരിൽ ഒരുപക്ഷം ബാക്കിയുള്ള ജീവിതം ആവോളം അടിച്ചുപൊളിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുന്നു. മറ്റൊരു പക്ഷം നിരാശയിൽ മുങ്ങി മദ്യത്തിനും മറ്റും പിറകെ പോകുന്നു. ഇനി ചിലർ ഞാൻ ഒരു വൻ സംഭവമാകുന്നു എന്നു മറ്റുള്ളവരെ കാണിച്ച് സംതൃപ്തിയടയുന്നു.

Generativity vs Stagnation എന്നാണ് മേൽപ്പറഞ്ഞ രണ്ടു വഴിത്താരകളെയും എറിക്‌സൺ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.

എട്ടാം ഘട്ടം അറുപതുകളിലാണ് തുടങ്ങുന്നത്. ഇവിടെ generativity എന്ന പാത തെരഞ്ഞെടുത്ത ആദ്യകൂട്ടർ പുതുതലമുറയുടെ ഉപദേശകരായി മാറുന്നു. സന്തോഷപൂർണമായി വാർധക്യകാലത്തെ വരവേൽക്കുന്നു. Stagnation എന്ന മാർഗം സ്വീകരിച്ച രണ്ടാം കൂട്ടരാകട്ടെ ശാപവാക്കുകളും പിറുപിറുക്കലുകളുമായിട്ടായിരിക്കും ജീവിത സായാഹ്നം കഴിച്ചു കൂട്ടുക.

അതുകൊണ്ട് നാല്പതിലെ വഴിത്തിരിവ് പ്രാധാന്യമുള്ളതാണ്. അതുവരെയുള്ള ജീവിതത്തെ പോസിറ്റീവ് ആയി കാണാൻ കഴിഞ്ഞാൽ Generativity എന്ന ജീവിത തീവണ്ടിയിൽ റിസർവേഷൻ കിട്ടും. പക്ഷേ പോസിറ്റീവ് കാഴ്ചക്ക് emotional stability വേണം, അതിന് നല്ല മൂല്യാധിഷ്ഠിത ബന്ധങ്ങൾ വേണം, പരസ്പരം മൽസരിക്കാനുള്ളതല്ല മറിച്ച് സ്നേഹിച്ചും സഹകരിച്ചും മുന്നോട്ട് പോകാനുള്ളതാണ് ജീവിതം എന്ന തിരിച്ചറിവുണ്ടാകണം.gladys